21. Kocham Cię.

Minęły dwa dni od konfrontacji z Kelly w jadalni. Od tego momentu, rzadko kiedy się odzywa. Nie chciałyśmy z nią kontynuować tematu, o co jej chodziło - zapewne i tak by nic nie powiedziała.
Robert i chłopaki też nie wrócili. Zaczynałam się martwić, ale Maryse tłumaczyła, że postanowili zostać w Idrysie na kilka dni. W końcu zbliżały się święta, więc Tom, Will i Jace mieli okazję zobaczyć swoje rodziny, przed kolejnym powrotem do Instytutu.  Ale nie sądziłam że te kilka dni sprawią, że tak zatęsknię za Jace'm.

- Sama żałuję, że nie zobaczę się z rodzicami - westchnęła Luna, kiedy siedziałyśmy w bibliotece.

- Ale.. Nie zobaczysz się z nimi na święta?

- Nie, Clary. Jeśli nadarzy nam się taka cudowna okazja jak chłopakom, mamy szansę odwiedzić rodzinę. Jeśli nie - wzruszyła ramionami - W żadnym innym wypadku nie opuszczamy Instytutu.

- Przecież to nie w porządku - oburzyłam się, ale po sekundzie coś sobie uświadomiłam. To i tak już mnie nie dotyczy. Przecież.. Już nie mam rodziny,

- Nie jest tak źle. Usamodzielniamy się. Poza tym, mamy siebie.

Chwyciłam jej dłoń, uśmiechając się szeroko. Odwzajemniła oba gesty, kiedy do biblioteki weszła Izzy.

- Kochacie mnie, prawda?

- A co chcesz? - jęknęła Luna, opierając twarz o dłoń.

- Muszę iść kupić sobie jakąś sukienkę!

Zmarszczyła brwi, poczułam że Luna cała zastygła.

- Isabelle, po co ci sukienka?

- Ehm, no.. Na Święta! I od razu na Sylwestra.

- Twoja szafa z sukienkami jest większa od tej mojej, gdzie mam wszystkie ubrania.

- Zaraz.. Szafa z sukienkami?

Izzy zrobiła minę niewiniątka, unosząc ręce w obronnym geście.

- Czyli ta szafa co u ciebie stoi..

- To jedna z trzech - dokończyła Luna zrezygnowanym tonem.

- Błagam, chodźcie ze mną! Proszę..

Spojrzałyśmy na siebie z blondynką, wzruszając wzajemnie ramionami.

- Okay.

W sumie, co nam zostało?




***



Obeszłyśmy z dosłownie kilkanaście sklepów, ale Isabelle nie była z żadnego wystarczająco zadowolona. Chyba już rozumiem, dlaczego Luna tak zareagowała na prośbę naszej przyjaciółki. Zakupy z nią są gorsze, niż użeranie się z demonem. Po dwóch godzinach nie czułam już kompletnie nóg. Ostatni sklep nosił nazwę "Black Angel".

- Jeśli tu niczego nie znajdę, to tracę wiarę w modę - zajęczała Izzy, ale Luna zdawała się być niezmiernie uradowana tym faktem.

- W czymś pomóc.. Isabelle?

Ekspedientka wyłoniła się zza drewnianego parawanu, trzymając kilka sukienek na wieszakach. Pociągnęłam mocniej powietrze.
Krew Fearie.

- Lana - pisnęła uradowana brunetka, podbiegając do dziewczyny i rzucając się jej na szyję. Przytuliły się, piszcząc wniebogłosy.

- W końcu. Myślałam że znalazłaś coś lepszego niż "Black Angel".

- Nie, no co ty - przewróciła oczami - Szukam czegoś na.. Święta - wypaliła w końcu, uśmiechając się szeroko.

- Tylko ty, czy koleżanki też? - spojrzała na nas, posyłając uroczy uśmiech.

Była prześliczna. O koreańskiej urodzie, z ciemnymi, błyszczącymi oczami i jasnymi włosami. Odgarnęła ich kosmyk, odsłaniając szpiczaste ucho.

- W sumie.. Też by mi się coś przydało - stwierdziła Luna, patrząc na mnie - Clary?

- Hm? Znaczy.. Nie, raczej nie..

- Och dawaj! Pierwszy babski wypad bez zakupów? Urazisz mnie - Izzy zmrużyła oczy, przyglądając się mojej reakcji.

- Dobrze, dobrze - westchnęłam zrezygnowana, przywołując tym kolejny pisk brunetki i Lany.

Krążyłyśmy jakiś czas po sklepie, kiedy Luna chwyciła jakiś wieszak, przykładając kreację do siebie.

- Śliczna, prawda? - spytała podekscytowana, przytulając ją do swojego brzucha. Złoty materiał z wyszytymi czarnymi różami, podszyty czarnym tiulem, z cienkimi ramiączkami, musiał prezentować się idealnie z jej cerą i blond czupryną.

- Przymierz - zaproponowałam, przechylając głowę. Minutę później wyszła zza zasłony, obracając się wokół własnej osi..

- I jak?

- Cudowna.

- ISABELLE! Znalazłaś coś?!

- OCH, ODPIEPRZ SIĘ LUNA!

Uśmiechnęła się, skanując mnie od dołu do góry wzrokiem.

- Widzę coś czarnego dla ciebie.. Czarnego - odwróciła się, przesuwając wieszaki - Czarne, czarne, czarne.. Mam!

Podała mi coś czarnego. Rozłożyłam ją, rzucając blondynce niepewne spojrzenie.

- Przymierz i dopiero sobie krytykuj.

Jęknęłam, zasuwając za sobą zasłonę. W co ja się wpakowałam?
Ściągnęłam sweter i jeansy, wskakując w obcisły materiał sukienki. Udało mi się nawet samej zasunąć.

- I ja.. - przerwała, patrząc w moje odbicie. Sukienka była.. No okay, podobała mi się. Dół do kolan miała rozkliszowany, gorset czarny, z materiału takiego jak spódnica. Rękawy były koronkowe, plecy wycięte w literę V.

- Jeśli jej nie kupisz, to zabije Isabelle - wydusiła Luna, rzucając mi baczne spojrzenie.

Zaśmiałam się cicho, dotykając materiału.

- Okay.

Chciałam już ją odpiąć, kiedy Izzy wskoczyła jak torpeda.

- Ani mi się waż!

- Co?

- Nie zdejmuj jej. Obiecałam mamie że zrobimy jej mały pokaz, jak wrócimy.

- Isabelle, mogę ubrać ją w Insty..

- Nie. A teraz już bądź cicho - wygładziła swoje czarne włosy, prezentując się w całej krasie - Jak wam się podoba?

Wybrała na siebie czerwoną sukienkę z tiulem u dołu, zwykłym materiałowym przodem i koronkowymi plecami.
Ale ona i tak, zawsze wyglądała we wszystkim idealnie.

- Piękna,

- LANA! ZDECYDOWAŁYŚMY!



***



Nie uniknęłam niczego i musiałam wrócić w tej cholernej sukience. Całe szczęście że miałam długą kurtkę, ale to i tak mi niewiele dało w obronie przed zimnem.
Zauważyłam, że dziewczyny szeptały coś między sobą, co później uważały za nieważne. Aha, skoro ta, to okay.
Byłam niezmiernie zadowolona, kiedy w końcu dotarłyśmy do Instytutu. Odwiesiłam swoją kurtkę, pocierając zmarznięte ramiona.

- Idę poszukać mamy - powiedziała Isabelle, skręcając w korytarz na parterze.

- To my chodźmy odnieść te torby z ubraniami - zaproponowała, chwytając mnie za łokieć.

- Znasz tą Lanę? - spytałam, kiedy byłyśmy na chodach.

- Ja? Nie. Izzy się z nią koleguje. Kiedyś kręciła z Jace'm - zatrzymałam się raptownie, sprawiając że ona też - Spokojnie, powiedziałam KIEDYŚ.

Jak dużo dziewczyn z nim kręciło?

Traciłam w wiarę w siebie.

Porzuciłam swoją torbę w pokoju, wracając do Luny.

- No chodź - ponagliła mnie, chwytając mój nadgarstek.

- Auć! Cholera, ten pokaz dla Maryse jest tak ważny? - syknęłam, kiedy ciągnęła mnie za sobą. Nie odpowiedziała, tylko szła dalej, aż znalazłyśmy się na parterze.

- Okay - zatrzymała się, stając za mną..

- Co ty.. - zaczęłam, kiedy położyła mi dłoń na oczach.

- Pamiętasz, jaki mamy dzień? - spytała, popychając mnie do przodu. Usłyszałam, jak uchyla drzwi i wchodzimy do jakiegoś pokoju.

- Hm.. Jest grudzień..

- Jest czwarty grudnia - szepnęła do mojego ucha, odsłaniając oczy - Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin Clary.

Zakryłam usta dłonią, kiedy ujrzałam udekorowany salon z butelkami szampana na szklanym stole. Ale nie to było najlepsze. Wszyscy wokół stali wykrzykując "Happy Birthday".

Wszyscy. Isabelle. Robert. Hodge. Kelly. Chłopaki.
Jace.

- Słodka szesnastka Morgenstern! - Izzy wymachnęła szampanem w jednej dłoni i kieliszkiem w drugiej.

Spojrzałam na Lunę, czując w oczach łzy.

- Skąd wy..

- Tajemnica - mrugnęła, przytulając mnie do siebie.

- Sukienki na święta? - zażartowałam, tuląc ją mocniej.

- Och, cicho bądź.

Pierwsi podeszli Lightwood'owie i Hodge, aby pospiesznie złożyć życzenia i zostawić "młodzież samą"

Czułam, że płaczę. Miałam mokre policzki, kiedy Alec podbiegł, omal się nie przewracając. Uniósł mnie do góry, przytulając i między obrotami składając kolejne życzenia. Potem był Will - zachował się w podobny sposób co młody Lightwood. Chyba zwrócę wszystko bez pomocy alkoholu.
Kelly. Hm, to było.. Sztywne. Życzyła mi szczęścia i wytrwałości. Tylko tyle.
Tom. Podszedł i przytulił mnie niepewnie, z twarzą w moich włosach składając życzenia.

Aż w końcu.

- Wszystkiego najlepszego, kochanie - wymruczał, porywając mnie w objęcia. Ujęłam jego twarz, całując namiętnie. Stęskniłam się za jego językiem, zapachem. Tego, jak mnie obejmuje.
Oderwaliśmy się dopiero, kiedy ktoś głośno odchrząknął.

- Ja rozumiem, ale wiesz, ja i Luna jeszcze zostałyśmy - mruknęła Isabelle, udając urażoną. Przytuliłam je mocno.

- Jesteście niemożliwe - zaśmiałam się przez łzy.

- Wszystkiego najlepszego Clary - wyszeptała Izzy, całując mój policzek.

Jakoś tak zeszło. Okazało się, że Will jest świetny, jeśli chodzi o muzykę. Każdy dostał należący mu się kieliszek szampana i tańczył, śmiejąc się i po prostu dobrze bawiąc.

Tańczyłam z Luną, śmiejąc się jak histeryczki, kiedy ktoś objął mnie w pasie. Blondynka przeprosiła z uśmiechem, kiedy odwróciłam się do Jace'a.

- Podoba ci się?

- Nigdy nie dostałam imprezy urodzinowej - objęłam ramionami jego szyję, w jednej dłoni trzymając butelkę szampana - Ale najlepsze jest to, że wróciłeś.

- Wróciłem - przytaknął, całując mnie w usta. Odwzajemniłam pocałunek, zderzając ze sobą nasze języki. Jęknęłam cicho, kiedy ugryzł mnie w wargę.

- Nie mam dla ciebie prezentu. Wybacz.

Pokręciłam głową, całując go w policzek.

- Ty jesteś moim najlepszym prezentem, jaki kiedykolwiek mogłam dostać.

Znów złączył nasze usta, tym razem trochę brutalniej, ale podobało mi się to.

- Kocham cię - wyszeptał tak cicho, że tylko ja mogłam to usłyszeć.

- Kocham cię - odparłam, czując jak łzy szczęścia zalewają całą moją twarz.







Hejka :)

Wybaczcie że wszystko takie chaotyczne i na szybko, ale naprawdę, miałam mało czasu :(

I mam pytanie:  Czy jeśli założyłabym nowego bloga, odwiedzalibyście go? :(


Jeśli czytasz mojego bloga, zostaw po sobie jakiś ślad\\